Zabieg cieśni nadgarstka

Leczenie operacyjne cieśni nadgarstka (zespołu kanału nadgarstka) polega na przecięciu troczka zginaczy i uwolnieniu uciśniętego nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Wykonuje się małe cięcie skórne (ok. 2cm), a następnie pod kontrolą wzroku przecina się więzadło poprzeczne nadgarstka (troczek zginaczy) na całej długości w celu odbarczenia nerwu pośrodkowego. W przypadku zaawansowanego długotrwałego schorzenia oraz chorób towarzyszących (cukrzyca, RZS, powikłania po urazach) cięcie skóry przedłuża się w celu poszerzenia zakresu operacji. Zabieg można przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym.

DALSZE POSTĘPOWANIE LECZNICZE

Dzień 1-2

Zmiana opatrunku na ranie pooperacyjnej (Octenisept, siateczka Bactigrass, jałowy gazik i bandaż). W celu zapobiegania sztywności palców i poprawieniu mikrokrążenia rozpoczyna się ćwiczenia wszystkich stawów operowanej ręki tuż po operacji. W razie potrzeby można zastosować leki przeciwbólowe (paracetamol, pyralginę, ibuprofen, ketoprofen). Ważna jest elewacja ręki (unoszenie jej) celem przeciwdziałania jej obrzękowi.

Dzień 3-14

Zmiana opatrunków na ranie każdego dnia oraz elewacja ręki. Kontynuowanie ćwiczeń ręki, wykonywanie wszystkich drobnych czynności domowych, stopniowe zwiększanie obciążania po 7 dniach od operacji do osiągnięcia pełnego chwytu palców.

2 tygodnie

Kontrola gojenia rany przez lekarza, zdjęcie szwów. Stopniowe masowanie mięśni okolicy nadgarstka i ręki. Stosowanie maści i kremów poprawiających kondycję skóry i blizny pooperacyjnej: natłuszczające (Alantan, Cepan) lub na blizny (Silaurum, Contratubex).

4-6 tygodni

Większość Pacjentów powraca do normalnej sprawności i aktywności zawodowej. Wskazane masowanie blizny pooperacyjnej celem przeciwdziałaniu tworzenia się zrostów.

3 miesiące

W razie utrzymywania się nadwrażliwości lub przerostu blizny pooperacyjnej, jak również braku pełnego powrotu do sprawności ręki wskazane rozpoczęcie specjalistycznej rehabilitacji (laser, pole magnetyczne, jonoforeza z lekami p/zapalnymi, terapia indywidualna).

Prowadzenie samochodu

Generalnie nie ma przeciwwskazań do prowadzenia pojazdu już po tygodniu od operacji, jeśli Pacjent pewnie używa operowaną rękę.

Powrót do pracy zawodowej

Wszystko zależy od rodzaju wykonywanej pracy. Zaleca się indywidualne podejście do każdego przypadku. Większość Pacjentów wraca do pracy zawodowej po 4-6 tygodniach od operacji.

ĆWICZENIA RĘKI

Pacjent może rozpocząć kompleks ćwiczeń już w drugim dniu po operacji. Zaleca się kontynuowanie ćwiczeń do uzyskania pełnego zakresu ruchomości stawów i pełnego chwytu operowanej ręki.

Przed wykonaniem każdego zabiegu cieśni pacjent jest konsultowany przez lekarza ortopedę, ma możliwość uzyskania odpowiedzi na wszystkie postawione pytania i wątpliwości. Lekarz w trakcie trwania wizyty, wykona badanie USG, aby ocenić stopień ucisku na nerw.

Przed zabiegiem pacjent powinien mieć wykonane także badanie EMG nerwu pośrodkowego chorej ręki.

Zabieg cieśni nadgarstka nie wymaga szczególnego przygotowania. Pacjent nie musi pozostawać na czczo. Zaraz po zabiegu pacjent może wrócić do domu.

Zespół cieśni nadgarstka – co to jest?

ZCN, czyli zespół cieśni nadgarstka powstaje poprzez długotrwały ucisk nerwu pośrodkowego, który znajduje się w kanale nadgarstka. Schorzenie to najczęściej dotyczy ręki dominującej, która długotrwale jest przeciążana, np. wskutek wykonywania ciężkiej pracy fizycznej lub regularnie powtarzających się czynności. Dochodzi wtedy do wystąpienia stanu zapalnego więzadła poprzecznego w nadgarstku oraz jego pogrubienia, przez co wspomniany nerw pośrodkowy zostaje porażony.

Objawy cieśni nadgarstka

W przypadku wystąpienia poniższych objawów warto zgłosić się do naszych specjalistów-chirurgów na konsultację. Tymi symptomami są:

Mrowienie w okolicy kciuka oraz palców,
Znaczne osłabienie chwytu ręki,
Brak precyzji i ograniczenia w ruchach,
Utrudnione zaciskanie pięści,
Wypadanie z dłoni przedmiotów,
Zanik mięśni kłębu kciuka.

Warto również zwrócić uwagę na dwa inne, niezwykle popularne objawy: drętwienie oraz parestezje. Jeśli pacjent każdego ranka budzi się ze zdrętwiałą ręką, a w nocy odczuwa ból i mrowienie w palcach, jednoznacznie może wskazywać to na ZCN.

Zabieg cieśni nadgarstka – kiedy się nie wykonuje?

Zabieg cieśni nadgarstka nie jest zwykle konieczny w momencie występowania dwóch, wyjątkowych sytuacji. Gdy pacjentem jest kobieta w ciąży, objawy ZCN zwykle ustępują w momencie rozwiązania oraz w przypadku przebiegu choroby niedoczynności tarczycy. Leczenie objawów schorzenia sprawia, że symptomy ZCN ponownie ustępują. Warto jednak każdorazowo skonsultować się z naszym chirurgiem, gdyż to on zdecyduje o podjęciu odpowiednich kroków.

Zapraszamy do umawiania wizyt.