Insulinooporność i objawy skórne

Wzmożony apetyt, zmiany skórne, zaburzenia koncentracji, senność, to tylko niektóre z objawów insulinooporności, choroby, z którą zmaga się obecnie spora liczba osób na całym świecie. Niestety, nieleczona, może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2. W jaki sposób zatem zdiagnozować to schorzenie? Zachęcamy do lektury.

Insulinooporność – co to jest?

Insulinoopornością nazywa się stan obniżonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny. Jest to hormon, który odpowiedzialny jest za regulację poziomu cukru we krwi, a także za odpowiednie funkcjonowanie całego organizmu. Insulina wydzielana jest tuż po spożyciu posiłku. Niezwykle ważną rolę odgrywa ona w metabolizmie tłuszczów, białek oraz węglowodanów. U osób zdrowych energia pochodząca z jedzenia natychmiast jest przetwarzana i wykorzystywana przez mięśnie, tkankę tłuszczową oraz narządy, natomiast w przypadku osób, zmagających się z insulinoopornością, najczęściej dochodzi do różnorodnych zaburzeń.

Insulinooporność – objawy

Jednym z głównych objawów insulinooporności jest oczywiście nadmierne tycie, które bardzo często staje się powodem do dalszej diagnostyki. Sporo osób, zmagających się z chorobą, skarży się także na uczucie senności tuż po spożyciu posiłku, zmaga się także z rozdrażnieniem, obniżeniem nastroju oraz z problemami z pamięcią, koncentracją.

Co ciekawe, do charakterystycznych symptomów, świadczących o tym, że w organizmie rozwija się insulinooporność, należą także pojawiające się problemy skórne.

Insulinooporność – problemy skórne

Poniżej przedstawiamy kilka charakterystycznych objawów skórnych towarzyszących insulinooporności.

• Rogowacenie ciemne – podwyższony poziom insuliny we krwi może powodować wzrost komórek naskórka, czyli keratynocytów, a także fibroblastów. Objawem tego schorzenia jest przede wszystkim brodawkowanie skóry. Osoby, cierpiące na rogowacenie ciemne zmagają się również z przebarwieniami. Skóra staje się w dotyku szorstka oraz zgrubiała. najczęściej w okolicach szyi, karku czy pach. Ciemne plamy mogą pojawić się również na błonach śluzowych, w nosie czy na narządach płciowych.
• Trądzik – Wskutek wzmożonej produkcji insuliny w trzustce dochodzi do zaburzeń metabolicznych, które odpowiedzialne są za pojawianie się trądziku pospolitego. Zmiany te najczęściej dotyczą obszarów na ciele, które wydzielają znacznie więcej łoju, należą do nich przede wszystkim twarz, plecy, nieco rzadziej klatka piersiowa. Do trądziku zaliczyć można, między innymi zaskórniki zamknięte i otwarte, krosty, grudki czy torbiele ropne.
• Zaburzenia wzrostu włosa – insulinooporność może oddziaływać również na mieszki włosowe, gdyż nie otrzymują one odpowiedniej dawki substancji odżywczych. Wysokie stężenie insuliny we krwi przyczynia się do drastycznego skrócenia fazy wzrostu włosa i miniaturyzacji mieszków włosowych, co prowadzi do łysienia androgenowego.
• Włókniaki miękkie – pojawiają się przede wszystkim na szyi, powiekach, pod pachami, w pachwinach. Są to łagodne zmiany skórne, które przybierają formę guzów o barwie brązowej lub cielistej.

Insulinoopormność to stan obniżonej wrażliwości tkanek na insulinę. Nieleczona choroba może prowadzić do cukrzycy typu 2. Charakterystycznymi objawami insulinooporności są, między innymi senność, wzmożony apetyt na słodycze, przybieranie na wadze. Schorzenie to wywołuje również szereg zmian skórnych, np. przyczynia się do powstawania włókniaków miękkich, rogowacenia ciemnego oraz trądziku.