Łojotokowe zapalenie skóry

W okresie jesienno-zimowym dość częstą dolegliwością jest łojotokowe zapalenie skóry, które objawia się występowaniem zmian rumieniowo-złuszczających głównie w okolicy brwi, fałdów nosowo-wargowych, okolicy małżowin usznych i skóry owłosionej głowy, a także okolicy mostkowej, międzyłopatkowej, pępka. Pacjenci z łojotokowym zapaleniem skóry mogą uskarżać się na niewielki świąd skóry. Przewlekły stan zapalny na skórze głowy czy w obrębie brwi może spowodować przerzedzenie włosów. U niemowląt łojotokowe zapalenie skóry występuje najczęściej na skórze owłosionej głowy w postaci tzw. ciemieniuchy lub inaczej „czepca kołyskowego”. Choroba nieco częściej dotyka mężczyzn.

Przyczyną opisywanych dolegliwości jest nadmierna aktywność gruczołów łojowych, zaburzenia mikroflory skóry, zaburzenia immunologiczne, endokrynologiczne (nadmiar androgenów, prolaktyny), neurologiczne (choroba Parkinsona). Ponadto nieprawidłowa dieta – alkohol, niedobory cynku, selenu, wolnych kwasów tłuszczowych, witamin z grupy B. Z czynników zewnętrznych do nasilenia/nawrotów łojotokowego zapalenia skóry doprowadza przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach, noszenie obcisłej mało przewiewnej odzieży, a także infekcje z towarzyszącą gorączką, błędna pielęgnacja skóry.

W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry stosujemy klasyczne preparaty przeciwgrzybicze oraz preparaty przeciwzapalne. W trudniejszych bardziej nasilonych przypadkach należy zastosować leczenie doustne.