Blog
Zabieg endoprotezoplastyki polega na zastąpieniu chorego stawu sztucznym, celem przywrócenia choremu sprawności i wyeliminowania bólu, jaki towarzyszył chorobie zwyrodnieniowej. Endoproteza jest jednym z najczęściej wykonywanych operacji w ortopedii, a o wskazaniach do jej przeprowadzenia decyduje lekarz.
Najczęstszym wskazaniem do endoprotezy jest zaawansowana choroba zwyrodnieniowa, w której cały staw biodrowy ulega zniszczeniu. Zabieg polega na usunięciu fragmentów biodra chorego i wszczepieniu panewki (wydrążonej półkuli) i głowy (kuli) zakończonej trzpieniem, osadzanym w kości udowej.
Istnieje wiele odmian endoprotez stawu biodrowego. Można je podzielić na całkowite i częściowe. W przypadku całkowitej protezy na sztuczne elementy trzeba wymienić zarówno panewkę, jak i głowę kości udowej. Przy częściowej endoprotezie usuwa się tylko głowę kości udowej, a ten typ zabiegu przeznaczony jest dla chorych po złamaniu szyjki kości udowej. Wszystkie elementy sztucznej protezy muszą być stabilnie zamocowane w kości pacjenta. W tym celu stosuje się różnego rodzaju metody: przyklejanie syntetycznym cementem czy pokrywanie elementów protezy różnego rodzaju substancjami. Protezy bezcementowe mają szorstką powierzchnię, która w kontakcie z kością stanowi dobre zakotwiczenie i umożliwia komórkom wrastanie. O wyborze rodzaju protezy decyduje lekarz, który bierze pod uwagę zarówno jakoś tkanki kostnej (np. w ostoporozie jest ona znacznie słabsza) jak i wiek pacjenta.
Endoproteza jak każdy zabieg operacyjny obarczona jest ryzykiem wystąpienia powikłań. Wśród nich należy wymienić zwichnięcie protezy, nierówną długość nóg, obluzowanie elementów protezy czy zakażenie. Na szczęście są to rzadkie przypadki, bowiem zabieg wszczepienia protezy powinien być zawsze dobrze zaplanowany i przemyślany przez lekarza.