Badania na reumatyzm

Przewlekłe zapalenie tkanki łącznej powoduje schorzenia reumatyczne mające charakter autoimmunologiczny. Atakują one ścięgna, kości i chrząstkę. Objawiają się poprzez ból i sztywnienie stawów oraz powodują zmniejszenie sprawności ruchowej. Zewnętrznymi oznakami schorzeń tego typu są również obrzęk i zaczerwienienie w okolicy punktów zapalnych. W przypadku pojawienia się powyższych oznak, konieczne są dalsze badania w celu dokładniej diagnostyki.

Ogólne badania laboratoryjne

Podstawowym badaniem laboratoryjnym w diagnostyce reumatyzmu jest morfologia krwi. Pozwala na zdiagnozowanie stanu zapalnego w organizmie. Innym standardowym badaniem jest odczyn Biernackiego, czyli OB. Wysoki wskaźnik OB świadczy o stanie zapalnym i wskazuje choroby reumatyczne. Trzecią metodą diagnostyczną jest weryfikacja poziomu CRP, czyli białka ostrej fazy. W przypadku min. chorób autoimmunologicznych poziom CRP jest podwyższony, co potwierdza, że pacjent zmaga się z omawianymi dolegliwościami. Ostatnim istotnym badaniem jest czynnik reumatoidalny, którego wysoki poziom pojawia się przy reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Wymienione badania są szeroko stosowane przy diagnostyce wielu rodzajów schorzeń jak opisane zapalenia i choroby autoimmunologiczne, a także nowotwory oraz infekcje wirusowe i bakteryjne. Wykonanie wszystkich badań i porównanie ich wyników daje pełny obraz stanu zdrowia pacjenta i umożliwia postawienie trafnej diagnozy.

Precyzyjne badania laboratoryjne

W diagnostyce stosuje się także badania wykazujące bardziej jednoznaczne potwierdzenie reumatoidalnego zapalenia stawów. Jest nim oznaczenie miana przeciwciał przeciw cyklicznemu cytrulinowanemu peptydowi – jego podwyższony poziom występuje w przypadku wspomnianego schorzenia. Pozwala na jego wykrycie we wczesnej fazie. Podobnie jest z badaniem odczynu Waaler-Rose. Pozytywny wynik oznacza występowanie czynnika reumatoidalnego we krwi pacjenta.

Badania obrazowe

Badanie ultrasonograficzne, czyli USG służy do zbadania tkanek miękkich znajdujących się w stawach. Umożliwia ocenę stopnia zwłóknienia, wysięgu, obecności płynu w jamie stawowej oraz przepływ krwi w błonie maziowej i poziomu ukrwienia. Za pomocą USG nie można zbadać kości. Uzupełnienie stanowi badanie rentgenowskie, czyli RTG. Umożliwia ono wykrycie, m.in. nadżerki kostnej, zniekształcenia stawów, zwężenia szpary stawowej, osteofitów, torbieli i sklerotyzacji podchrzęstnej oraz osteoporozy przystawowej. Ostatnią metodą, wykorzystywaną w diagnostyce reumatyzmu, jest badanie rezonansu magnetycznego. Pozwala na precyzyjne i szczegółowe zdiagnozowanie zmian zarówno w tkankach miękkich, jak i twardych.