Blog
Objawia się bólem ręki, drętwieniem palców podczas snu oraz dyskomfortem w momencie wykonywania różnych, manualnych czynności. Zespół cieśni nadgarstka (ZCN), to popularny stan chorobowy dotyczący najczęściej ręki dominującej, która jest regularnie przeciążana. W jaki sposób leczy się to schorzenie? Jak przebiega diagnostyka? Zachęcamy do zapoznania się z poniższym artykułem.
Jest to stan chorobowy ręki dominującej, zwykle prawej, powstały w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego, który biegnie w kanale nadgarstka. Przyczyną tej dolegliwości jest najczęściej wykonywanie powtarzalnych, długotrwałych czynności. Na ZCN mogą zachorować zarówno osoby wykonujące typową pracę fizyczną, np. na produkcji, jak i pracownicy zatrudniani w biurze. Zintensyfikowane pisanie na klawiaturze, przenoszenie ciężkich dokumentów również może doprowadzić do stanu zapalnego w kanale nadgarstka.
Nadgarstek składa się z wielu różnych stawów, które umożliwiają jego poruszanie się. Kanał nadgarstka przypomina natomiast tunel ograniczony z trzech stron przez kości oraz więzadło poprzeczne nadgarstka. We wnętrzu więzadła przebiega nerw pośrodkowy oraz ścięgna mięśni zginaczów palców. Z racji tego, że przestrzeń więzadła jest dosyć ograniczona, są one dość ciasno ułożone. W wyniku przeciążenia ręki dochodzi do pojawienia się stanu zapalnego i tym samym do pogrubienia więzadła poprzecznego oraz do ucisku i niedokrwienia nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Przyczyną ZCN może być także reumatoidalne zapalenie stawów lub też uraz mechaniczny, czyli złamanie nadgarstka.
Podstawowym i pierwszym objawem występowania ZCN jest ból ręki i drętwienie palców podczas snu. Niestety, wiele osób bagatelizuje te symptomy, tłumacząc je złą pozycją podczas snu. Z czasem ból ten może się pogłębiać, wybudzać ze snu i obejmować przedramię oraz bark.
Kolejnym z objawów jest pogorszenie sprawności manualnej. Chorzy skarżą się na brak możliwości precyzyjnego chwytu dłonią oraz na utrudnione zaciskanie pięści. Co istotne, trzecim stadium objawowym choroby są zaniki mięśniowe w obrębie kciuka. Na tym etapie może dojść do trwałego uszkodzenia nerwu pośrodkowego. Warto zatem udać się jak najszybciej do lekarza.
Podstawą diagnostyki ZCN jest wywiad z pacjentem. Dolegliwość ta ma dość charakterystyczne symptomy, przez co łatwo ją rozpoznać. Kolejnym etapem jest wykonanie specjalistycznych testów: Tinela i Phalena. Następnie lekarz zleca zapisanie się na badanie przewodnictwa nerwowego oraz USG. W przypadku, gdy dojdzie do uszkodzenia nerwu na dwóch poziomach, konieczne jest przeprowadzenie badań RTG i MRI kręgosłupa szyjnego.
Jeśli objawy ZCN są niewielkie, dotyczą mrowienia i drętwienia palców, wystarczy zastosować szynę na nadgarstek oraz steryd o działaniu miejscowym, przeciwzapalnym. W większości przypadków konieczna jest jednak skuteczna operacja, która polega na odbarczeniu nerwu pośrodkowego. Zabieg ten przeprowadza się najczęściej przy znieczuleniu miejscowym oraz w ramach tak zwanej chirurgii jednego dnia. Jest on mało inwazyjny, bezpieczny i wysoce skuteczny. Pacjent nie musi w żaden specjalny sposób przygotowywać się do zabiegu.
Po mniej więcej 6, 8 tygodniach rekonwalescencji należy zapisać się na rehabilitację. Polega ona na wykonywaniu określonych ćwiczeń w obrębie nadgarstka oraz na neuromobilizacji. Po rehabilitacji pacjent wraca do pełnej sprawności. Warto jednak dodać, że każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie i wyłącznie lekarz jest w stanie określić pełny zakres leczenia ZCN.
Zespół cieśni nadgarstka jest stanem chorobowym powstałym najczęściej wskutek powtarzalnej, obciążającej rękę pracy. Głównymi objawami schorzenia są: ból ręki i drętwienie palców. ZCN leczy się zwykle operacyjnie, zabieg polega na odbarczeniu nerwu pośrodkowego. Aby pacjent mógł powrócić do pełnej sprawności, musi przejść odpowiednią rehabilitację.